Brak uczestnictwa w szkoleniach

Pozostałe uzasadnienia wpływające na brak uczestnictwa w szkoleniach miały znacznie mniejsze znaczenie, chociaż podawała je bardzo zróżnicowana liczba osób (od 28 do 1) wskazywały na:

– brak czasu (co w takim razie robi bezrobotny, czyżby praca na czarno?),

– kontynuowanie nauki,

– konieczność opieki nad dzieckiem lub szerzej sytuacja rodzinna,

– względy zdrowotne,

– względy organizacyjne („nie zostałem zakwalifikowany”, „zostałem odrzucony”, „myślałem, że mi się nie należy, bo niedawno uczestniczyłem”, „nie odpowiadały mi godziny”, „nie było kompletu osób”, „brak jasnych informacji”),

– brak kursu zgodnego z zainteresowaniami,

– wiek,

– odbywanie służby wojskowej,

– nieodpowiednią lokalizację szkolenia,

– podjęcie pracy (wyjazd za granicę).

W badaniu kwestionariuszowym pojawiły się również i – co należy podkreślić – nie należały do najrzadziej występujących, odpowiedzi typu: „zbyteczna strata czasu i pieniędzy”, „nie ma pracy, więc po co ten kurs”, „uważam, że niewiele to da”, które świadczyły o krańcowym zniechęceniu osób poszukujących pracy.

Odpowiedzi te nie były w sposób szczególny skorelowane ze zmiennymi ilościowymi, charakteryzującymi badaną populację przede wszystkim ze względu na małą liczebność poszczególnych kategorii.

Jak wynika z przedstawionej sytuacji, część podawanych powodów była jak najbardziej obiektywna. Tym niemniej te najbardziej znaczące wskazywały na nieporadność bezrobotnych w poruszaniu się na rynku pracy, co wskazuje na pilną potrzebę prowadzenia intensywnej akcji informacyjnej. W tym kontekście pojawiający się w miarę często powód braku konieczności uczestnictwa w procesach kształcenia tylko podkreśla wcześniejsze wnioski, dając jednocześnie przesłankę do twierdzenia o niewielkiej aktywności edukacyjnej badanej populacji i niezrozumieniu przez nią idei kształcenia ustawicznego, która w znaczącym stopniu mogłaby pomagać w podwyższeniu pozycji konkurencyjnej osób poszukujących pracy, a tym samym wpłynąć na znacznie szybsze jej uzyskanie. Na pozytywne zatem podkreślenie zasługują postawy tej niewielkiej liczby osób, które podjęły proces kształcenia w ostatnim roku. Ich liczba to ok. 100 osób poszukujących pracy. Były to głównie kobiety, mieszkające na wsi, będące w wieku 15-25 lat oraz mające wykształcenie średnie zawodowe. Grupa ta uczestniczyła w szkoleniach dających możliwość zmiany kwalifikacji, a rzadziej ich uzupełnienia.