Co w istocie oznacza wprowadzenie perspektywy kulturowej do rozważań nad funkcjonowaniem organizacji? Jakie aspekty rzeczywistości organizacyjnej wydobywa perspektywa kulturowa? Odpowiedź na te pytania nie jest łatwa, biorąc pod uwagę wielość koncepcji kultury. Najogólniej pojęcie kultury odnosi się do działalności człowieka w społeczeństwie, jest podstawową strukturą opisującą porządek zachowań społecznych, ponieważ jest instrumentem, który umożliwia przyswojenie obowiązujących w społeczeństwie wzorów zachowań, norm i wartości i tym samym umożliwia współdziałanie.
Jeden z prekursorów badań nad kulturą organizacyjną, Geert Hofstede5 napisał: „Kultura jest definiowana na wiele sposobów. Moja własna preferowana definicja brzmi, że kultura jest zbiorowym programowaniem umysłu, które odróżnia członków jednej grupy czy zbiorowości społecznej od każdej innej. Kultura obejmuje sposób myślenia, przekazywany dzieciom przez rodziców, studentom przez nauczycieli, przyjaciołom przez przyjaciół, członkom grupy przez przywódców i przywódcom przez tych, którym przewodzą. Kultura wyraża się w znaczeniach przypisywanych różnym aspektom życia, sposobie patrzenia na świat i swoją w nim rolę, w wartościach, w tym, co uważa się za „dobre” i „złe”, w zbiorowych przekonaniach o tym, co jest prawdą a co fałszem, w artystycznej ekspresji, co jest postrzegane jako „piękne” a co jako „brzydkie”. Kultura, chociaż właściwie znajduje się w głowie, materiali- zuje się w postaci instytucji społecznych i materialnych produktach danej społeczności, które to dalej wzmacniają istniejące kody społeczne”.
Leave a reply