Słowo ’’dyskusja” pochodzi od łacińskiego ’’discussio”, co znaczy rozstrzyganie. Temat, nad którym prowadzi się dyskusję, poddany jest jak gdyby energicznym wstrząsom, młócce, dzięki której odpadają plewy błędów i fałszu, a pozostaje czyste ziarno prawdy i słuszności1.
Sztuka dyskutowania i przekonywania nie polega jedynie na umiejętności urabiania innych, lecz także na umiejętności przyjmowania racjonalnych argumentów. Niewzruszalność poglądów, stałość przekonań, mur nie do przebicia to nie są określenia, które zawsze dobrze świadczą o człowieku, do którego się odnoszą. Dyskusja jest podstawą homeostazy – zachowania równowagi pomiędzy przekonaniami osobistymi a przekonaniami grupy, do której należymy. Świat nieustannie się zmienia i ludzie się zmieniają, pozostawanie zaś w stanie stagnacji może oznaczać cofanie się2. Ogólne prawidła dyskusji są następujące:
– Zwyczaje i przepisy dotyczące prowadzenia dyskusji:
– nakaz nieprzerywania wywodów,
– okazywanie zainteresowania, chociażby to było tylko zainteresowanie pozorne,
– zachowanie równości między dyskutantami, polegające na tym, że każdy ma prawo zabrać głos,
– wymaganie płynności w przedstawianiu i wypowiadaniu własnych myśli,
– każdy uczestnik zna ogólne zasady i przepisy dotyczące strony formalnej,
– zapewnienie bezpośredniego kontaktu, niezbędnego do tego, aby doszło do wymiany zdań, do wzajemnego przekonywania się,
– zagwarantowanie praw do repliki. Dyskusja nie powinna być prowadzona na zasadzie monologu. W pewnych wypadkach niedopuszczanie przeciwnika do głosu jest wybiegiem taktycznym. Sposobem zapobiegającym tego typu praktykom jest ustalenie limitu czasu na wypowiedź,
– ustalenie zakresu dyskusji:
Zadania i obowiązki przewodniczącego dyskusji
– kieruje dyskusją, udziela głosu i odbiera,
– panuje nad dyskusją, troszczy się o to, aby zabierający głos nie odbiegali od tematu i nie obrażali uczestników dyskusji, dba o poziom merytoryczny i formalny,
– jest obiektywny i bezstronny w ocenie wypowiedzi,
– w razie potrzeby domaga się wyjaśnień, informacji, przykładów,
– koordynuje różne punkty widzenia, wykazuje, na czym polegają zbieżności i rozbieżności,
– co pewien czas podsumowuje wyniki dyskusji, stawia dalsze problemy,
– przeprowadza głosowanie i respektuje zdanie większości,
– planuje, możliwie najracjonalniej, czas przeznaczony na dyskusję,
– nie może być jedynie dystrybutorem prawa głosu, lecz również tym, który potrafi pobudzić do wypowiadania się ludzi nie przejawiających aktywności,
– nie dopuszcza do przyjęcia twierdzeń niedostatecznie uzasadnionych,
– nie wykorzystuje swojego stanowiska i po każdej wypowiedzi nie zabiera głosu na jej temat,
– nie dopuszcza do prywatnych rozmów, szeptów, rozgardiaszu powodujących rozproszenie uwagi,
– nie opuszcza miejsca dyskusji ani na chwilę,
– nie podkreśla wagi swojego głosu w przypadku głosowania jakiegoś wniosku,
– po ogłoszeniu, że dyskusja została zamknięta, nie udziela już nikomu głosu:
Leave a reply