Utrzymanie dobrego stanu zdrowia i higieny osobistej

Zdrowie to stan pełnej sprawności fizycznej, psychicznej i społecznej. Sprawność fizyczna, a przede wszystkim fizjologiczna postrzegana jest przez pryzmat biologii organizmu, takie rozumienie, w węższym znaczeniu, to nieobecność choroby lub kalectwa. Natomiast ze względu na funkcje organizmu, a więc z fizjologicznego punktu widzenia zdrowiem nazywamy pełną zdolność organizmu do utrzymywania równowagi pomiędzy nim i środowiskiem zewnętrznym, do właściwego reagowania na zmiany środowiska i przystosowania (adaptacja) do tych zmian. Nauką zajmującą się zagadnieniami zdrowia jest higiena, celem jej jest poznawanie wpływów otoczenia na zdrowie ludzkie i reakcji oraganizmu na te wpływy. Praktycznie wskazania higieny zmierzają do usunięcia z otoczenia czynników ujemnych, a wprowadzenia dodatnich w celu zapewnienia człowiekowi nie tylko ochrony zdrowia, lecz także pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Szczególnie ważną dziedziną higieny, ze względu na interesującą nas problematykę, jest higiena osobista. Sprowadza się ona do postępowania człowieka zapewniającego mu prawidłowy rozwój, ochronę przed chorobami, maksymalną sprawność fizyczną i umysłową oraz dobre samopoczucie. Higieny osobistej nie należy utożsamiać jedynie z troską o czystość ciała, byłaby to bowiem higiena tylko jednego narządu – skóry, gdy tymczasem higiena osobista musi uwzględniać wszystkie narządy i konstytucję ciała danego człowieka, jego wiek, płeć, stan zdrowia, sytuację społeczną, zawód, zajęcia, warunki bytowe itp., musi być zatem ściśle indywidualizowana. Obejmuje ona m.in. higienę układu nerwowegoiarządów zmysłów, układu krążenia, układu oddechowego, higienę skóry, odzieży, odżywiania, seksualną, pracy, snu, wypoczynku itd. Poczesne miejsce w dziedzinie higieny osobistej zajmuje higiena psychiczna.