Zasady zatrudniania pracowników tymczasowych w Polsce

W Polsce zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tych pracowników i osób nie będących pracownikami agencji do wykonywania pracy w tej formie na rzecz pracodawcy użytkownika reguluje ustawa z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (wspomniana przez G. Uścińską i M. Rusewicz w drugiej części niniejszej publikacji). Pozwala ona pracodawcy użytkownikowi na czasowe korzystanie na zasadzie użyczenia z pracownika zatrudnionego przez

W tym artykule odnaleźć można również obszerną bibliografię odnoszącą się do różnych nazw stosowanych na określenie nietypowych form zatrudnienia. inny podmiot, tj. agencję pracy tymczasowej. Przez pracę tymczasową należy rozumieć, zgodnie z wymienioną ustawą, wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym, lub których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, bądź których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.

Praca tymczasowa stwarza więc pracodawcy przede wszystkim możliwość zatrudniania pracowników w zależności od pojawiających się potrzeb personalnych (Moszczyńska 2004, s. 8-12). Pozwala także zaoszczędzić na wydatkach na rekrutację i szkolenia pracowników. Pracodawca nie ponosi ponadto kosztów związanych np. z prowadzeniem dokumentacji pracowniczej, wypłacaniem wynagrodzenia i innych należnych świadczeń pracowniczych, wykonywaniem funkcji płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz składek ubezpieczeniowych, bo koszty te ponosi agencja pracy tymczasowej. Natomiast pracodawca użytkownik za skorzystanie z usług takiej agencji płaci prowizję ustaloną przez strony2.