Poszczególne kraje różnią się pomiędzy sobą poziomem wydatków na życie. Aby uchronić pracownika przed niepożądanym wzrostem kosztów utrzymania z powodu pracy za granicą, firmy wypłacają specjalny dodatek na ich pokrycie. Przy obliczaniu dodatku wyrównawczego wykorzystuje się tzw. indeks kosztów utrzymania, czyli różnicę pomiędzy kosztami utrzymania w kraju macierzystym (baza=100) a kosztami w kraju gościnnym.5 W poczet kosztów utrzymania ekspatrianta (PCN) firma może zaliczyć następujące wydatki:4
– podstawowe dobra i usługi: jedzenie, środki czystości, ubranie, umeblowanie domu, wypoczynek, transport, opieka medyczna,
– mieszkanie: główne wydatki związane z wynajęciem i utrzymaniem mieszkania za granicą,
– podatki: wysokość podatku dochodowego należnego w kraju macierzystym i/lub za granicą,
– składki na emeryturę, składki na ubezpieczenie społeczne, wydatki na edukację dzieci itp.
Obliczając dodatek za zwiększone koszty utrzymania, firmy zaliczają do niego zazwyczaj wydatki podstawowe ekspatrianta, na tak zwane życie codzienne. Pozostałe opłaty, takie jak np.: mieszkanie, opieka medyczna, składki na ubezpieczenie społeczne, wydatki na edukację i wypoczynek, a także podatek dochodowy, wypłacane są w formie dodatków do pensji ekspatrianta lub są opłacane oddzielnie w kraju macierzystym PCN (zagadnienia z tym związane zostaną szczegółowo opisane w dalszej części).
Według jednej z angielskich firm consultingowych – Employment Conditions Abroad (ECA), specjalizującej się w wynagradzaniu ekspatriantów, koszty utrzymania liczone są przeważnie jako 65% płacy.5 Według stosowa-
Leave a reply