Firma międzynarodowa jako sieć

Niektórzy badacze zalecają postrzeganie wielkich, rozwiniętych firm międzynarodowych jako sieci (zob. rysunek 8), w sytuacjach gdy:

– filie rozwinęły się w znaczące ośrodki inwestycyjne, obszary działalności i strefy wpływów i w związku z tym nie mogą być traktowane w sposób marginalny:

– współdziałanie pomiędzy centralą firmy i jej filiami jest możliwe w układzie dualnym i odbywa się pomiędzy różnymi pracownikami na wielu poziomach organizacyjnych oraz dotyczy rozmaitej wymiany, której rezultaty są istotne dla efektywnych osiągnięć globalnych:

– tego rodzaju przedsięwzięcia międzynarodowe (MNEs) stanowią raczej luźno połączone systemy polityczne niż ściśle związane, homogeniczne i odgórnie kontrolowane systemy. Taki układ organizacyjny jest przeciwstawny do tradycyjnych rozwiązań, w których powiązania opisane są w sposób formalny poprzez strukturę organizacyjną i standardowe procedury, zaś nieformalnie poprzez kontakty międzyludzkie i towarzyskie.

Rysunek 8 przedstawia takie skomplikowane krzyżowanie się wzajemnych stosunków. Jedna filia może działać jako jednostka przykładowa, łącząca zbiór organizacji satelickich. W ten sposób jeden ośrodek może przyjmować odpowiedzialność za inne jednostki w swoim kraju lub regionie.

Zarządzanie sieciową organizacją międzynarodową jest procesem złożonym. Oprócz sieci wewnątrz organizacji (składającej się z firmy macierzystej- centrali i licznych filii), każda filia ma także szereg powiązań zewnętrznych (włączając lokalnych dostawców, klientów, konkurencję, rządy krajów, w których te filie się znajdują, a także partnerów strategicznych).

Zarządzanie poszczególnymi dziedzinami, zarówno wewnątrz jak i zewnątrz organizacji oraz całej zintegrowanej sieci, jest niezmiernie ważne dla globalnego funkcjonowania firmy. Obejmuje tzw. mniej zhierarchizowaną strukturę, w której główną rolę odgrywa pięć wymiarów:

– delegowanie prawa do podejmowania decyzji na odpowiednie jednostki i poziomy:

– geograficzne rozproszenie kluczowych funkcji wśród jednostek w różnych krajach:

– redukcja szczebli organizacyjnych:

– zmniejszenie biurokracji w procedurach formalnych:

– zróżnicowanie zakresów zadań, uprawnień i odpowiedzialności w filiach – sieciach.