Spośród badanych przedsiębiorstw deklarujących istnienie stanowisk pracy tymczasowej, które można poddać standaryzacji, aż 55% to mikroprzedsiębior- stwa, zatrudniające nie więcej niż 9 osób. Jednocześnie wśród tej grupy podmiotów jest największy odsetek tych, które zadeklarowały brak takich stanowisk (11%) lub niemożność ich jednoznacznej identyfikacji (4%). Ponadto, niższy odsetek przedsiębiorstw udzielających pozytywnych odpowiedzi w stosunku do całkowitego ich odsetka pokazuje, że udział tej grupy zakładów w identyfikacji stanowisk do standaryzacji jest proporcjonalnie mniejszy od udziału w całej grupie firm. Natomiast w przypadku przedsiębiorstw należących do pozostałych grup zatrudnienia, struktura uzyskanych pozytywnych odpowiedzi w zakresie identyfikacji stanowisk pracy według grup jest większa od całkowitego odsetka przedsiębiorstw objętych badaniem w odpowiednich grupach zatrudnienia.
Analizując podział badanych przedsiębiorstw w zakresie identyfikacji stanowisk pracy do standaryzacji pod kątem zasięgu działalności firmy, można stwierdzić, że nie stanowi on istotnego kryterium różnicującego przedsiębiorstwa w zakresie stanowisk pracy. Struktura uzyskanych pozytywnych odpowiedzi odpowiada całkowitej strukturze podmiotów w podziale na zasięg prowadzonej działalności.
Podobnie, niewielki wpływ na różnicowanie przedsiębiorstw w zakresie identyfikacji stanowisk pracy możliwych do standaryzacji wywiera forma organizacyjno-prawna firmy. Odsetek firm mających takie stanowiska pracy odpowiada strukturze wszystkich firm biorących udział w badaniu.
Leave a reply