Podstawowe typy przedsiębiorstwa międzynarodowego cz. 2

U podstaw policentrycznej koncepcji przedsiębiorstwa międzynarodowego leży przekonanie o występowaniu istotnych różnic między warunkami otoczenia w kraju ojczystym i gościnnym, które to różnice uniemożliwiają ujednolicenie struktur organizacyjnych, kanałów przepływu informacji, systemów wynagradzania i innych mechanizmów koordynacyjnych. Konsekwencją takiego postrzegania istniejącej sytuacji jest strategia polegająca na zatrudnianiu pracowników z kraju goszczącego oraz opracowywaniu koncepcji menedżerskich w miejscu lokalizacji zagranicznej jednostki organizacyjnej. Wychodzi się tu bowiem z założenia, że osoby wywodzące się z kraju gościnnego najlepiej znają występujące tam warunki działania. Stąd też w tego typu firmach międzynarodowych, ich filie i oddziały zarządzane są z reguły przez menedżerów z kraju goszczącego (HCN), którzy rzadko mają okazję awansowania na stanowiska w centrali firmy, znajdującej się w kraju rodzinnym.

W geocentrycznej koncepcji przedsiębiorstwa międzynarodowego potrzeba integracji poszczególnych jego jednostek organizacyjnych, które działają w różnych krajach, jest wyżej stawiana niż potrzeba uwzględniania indywidualnych różnic w tych krajach. Wyraża się to w strategii polegającej na dążeniu do koordynowania działalności tych jednostek organizacyjnych. W odróżnieniu jednak od koncepcji etnocentrycznej, nie występuje tu jednokierunkowa fiksacja na kraj ojczysty, a raczej dążenie do podziału kompetencji między centralą danego przedsiębiorstwa a jej zagranicznymi jednostkami organizacyjnymi, przy zachowaniu ogólnych standardów obowiązujących w danej firmie, a mogących się odnosić do takich kwestii, jak: systemy komunikowania, zasady wynagradzania i rozwoju personelu. Kluczowe pozycje kierownicze obsadzane są z reguły przez przedstawicieli zarówno kraju rodzinnego (PCN), goszczącego (HCN),jak i krajów trzecich (TCN).