Regiocentryczna koncepcja przedsiębiorstwa międzynarodowego stanowi wypadkową poli- i geocentrycznej koncepcji, tj. stara się uwzględnić w strategii działania firmy zarówno potrzebę integrowania, jak i różnicowania działań. Następuje to poprzez podział obszaru działania danej organizacji na jednorodne części, dla których opracowuje się ujednolicone strategie działania. W praktyce oznacza to, że określony typ strategii działania, który zostaje opracowany w centrali firmy, jest dostosowywany do warunków panujących wdanym kraju. Inaczej mówiąc jednolite strategie działania modyfikowane lub wzbogacane są przez elementy typowe na obszarze działania danej jednostki organizacyjnej. Często bywa tak, że regiocentryczna forma przedsiębiorstwa międzynarodowego poprzedza osiągnięcie przez nie formy przedsiębiorstwa geocentrycznego.
Przedstawiona wcześniej typologia przedsiębiorstw działających w skali międzynarodowej pozwala również na dokonanie charakterystyki głównych rodzajów kultury organizacyjnej, stanowiącej jeden z trzech, obok strategii i struktury organizacyjnej, wyznaczników zarządzania zasobami ludzkimi. Kulturę organizacyjną, określaną również jako kultura przedsiębiorstwa, stanowi ogół wartości i norm internalizowanych i reprezentowanych przez zatrudnionych pracowników oraz ukierunkowujących ich działania. Elementy te odgrywają szczególnie ważną rolę w organizacjach międzynarodowych. Przedstawiając główne i z konieczności uogólnione typy kultury organizacyjnej w przedsiębiorstwach międzynarodowych, które nawiązują do wspomnianej wcześniej typologii tych przedsiębiorstw, należy założyć, iż zawierają one elementy zarówno kultury organizacyjnej danej korporacji, jak i elementy kulturowe kraju goszczącego.
Leave a reply