Wśród psychologów panuje zgodność, co do tego, że postawa to względnie trwała właściwość osobnika, trwały stosunek do przedmiotu. Wydaje się, że w zawodzie ekonomisty na pierwszy plan wysuwają się głównie postawy interpersonalne i społeczne. Tym ostatnim poświęcimy teraz nieco uwagi. One to bowiem powinny być przedmiotem szczególnej troski kształcących się i doskonalących w ekonomii. Oto ich przegląd:
– a) postawa społecznej dyscypliny, m.in:
– podporządkowanie się poleceniom osób kierujących nauką lub pracą,
– podporządkowanie się zadaniom, jakich się podjęliśmy,
– podporządkowanie się własnym postanowieniom,
– świadomość reguł i norm zdyscyplinowanego zachowania,
– wrażliwość na przestrzeganie reguł i norm współżycia społecznego,
– gotowość do zdyscyplinowanego postępowania (sprawność, ofiarność).
– Tę postawę charakteryzuje gotowość i umiejętność podporządkowania się:
– b) postawa społecznej użyteczności, m.in.:
– gotowość do pracy i aktywności w niej,
– gotowość do inicjatywy i twórczego działania,
– wrażliwość na sprawiedliwość,
– umiejętność oceniania pracy własnej i innych,
– zrozumienie konieczności społecznej użyteczności i gotowość do jej przejawiania,
– odczuwanie zadowolenia i satysfakcji z pracy własnej i na rzecz zespołu, w którym się pracuje.
– Tę postawę charakteryzuje dyrektywa:
– ”Nie bierz więcej niż dajesz”:
– c) postawa społecznej gospodarności, m.in.:
– świadomość trudu zawartego w rezultatach pracy ludzkiej,
– umiejętność racjonalnego gospodarowania majątkiem własnym, cudzym i społecznym,
– szacunek do mienia innych osób i mienia społecznego,
– nawyki porządkowe.
– W postawie tej dominuje aspekt ekonomiczny, np. oszczędność, efektywność:
– d) postawa społecznego zaangażowania, m.in:
– pełnienie ról społecznych w życiu zawodowym i pracowniczym,
– aktywność w działalności społecznej,
– zainteresowanie sprawami i problemami zespołu, w którym się pracuje, a także społeczności zawodowej regionu, społeczeństwa,
– wrażliwość na problemy i troski zespołu itd.
– Postawa ta obejmuje czynne uczestnictwo w życiu społeczności:
– e) postawa społecznej otwartości, np.:
– umiejętność sprawiedliwego oceniania, niezależnie od osoby,
– gotowość do przejawiania przyjaznych uczuć w stosunku do innych zespołów pracowniczych czy grup zawodowych, gotowość do niesienia pomocy i współpracy z innymi.
Istota tej postawy sprowadza się do jednakowego traktowania innych ludzi i zespołów, niezależnie od pochodzenia, stanu majątkowego itp., oceniania według wkładu pracy: i) postawa zespołowości, np:
– umiejętność współżycia w zespole pracowniczym,
– lojalność i solidarność,
– umiejętność organizowania i kierowania,
– odpowiedzialność za czyny wobec innych ludzi i własnego zespołu,
– szacunek i tolerancja dla odmiennych przekonań, upodobań i poglądów.
Sensu tej postawy należy dopatrywać się w dbałości o dobre stosunki z tymi, z którymi wypadło nam współpracować, o odpowiednią atmosferę współpracy i współżycia. Postawy interpersonalne i inne omówiliśmy już w poszczególnych podrozdziałach łącząc je z konkretnymi sytuacjami zawodowymi i wynikającymi z nich problemami natury etycznej.
Leave a reply