Troski krztałcące się i doskonalące w ekonomii

Wśród psychologów panuje zgodność, co do tego, że postawa to względnie trwała właściwość osobnika, trwały stosunek do przedmiotu. Wydaje się, że w zawodzie ekonomisty na pierwszy plan wysuwają się głównie postawy interpersonalne i społeczne. Tym ostatnim poświęcimy teraz nieco uwagi. One to bowiem powinny być przedmiotem szczególnej troski kształcących się i doskonalących w ekonomii. Oto ich przegląd:

– a) postawa społecznej dyscypliny, m.in:

– podporządkowanie się poleceniom osób kierujących nauką lub pracą,

– podporządkowanie się zadaniom, jakich się podjęliśmy,

– podporządkowanie się własnym postanowieniom,

– świadomość reguł i norm zdyscyplinowanego zachowania,

– wrażliwość na przestrzeganie reguł i norm współżycia społecznego,

– gotowość do zdyscyplinowanego postępowania (sprawność, ofiarność).

– Tę postawę charakteryzuje gotowość i umiejętność podporządkowania się:

– b) postawa społecznej użyteczności, m.in.:

– gotowość do pracy i aktywności w niej,

– gotowość do inicjatywy i twórczego działania,

– wrażliwość na sprawiedliwość,

– umiejętność oceniania pracy własnej i innych,

– zrozumienie konieczności społecznej użyteczności i gotowość do jej przejawiania,

– odczuwanie zadowolenia i satysfakcji z pracy własnej i na rzecz zespołu, w którym się pracuje.

– Tę postawę charakteryzuje dyrektywa:

– ”Nie bierz więcej niż dajesz”:

– c) postawa społecznej gospodarności, m.in.:

– świadomość trudu zawartego w rezultatach pracy ludzkiej,

– umiejętność racjonalnego gospodarowania majątkiem własnym, cudzym i społecznym,

– szacunek do mienia innych osób i mienia społecznego,

– nawyki porządkowe.

– W postawie tej dominuje aspekt ekonomiczny, np. oszczędność, efektywność:

– d) postawa społecznego zaangażowania, m.in:

– pełnienie ról społecznych w życiu zawodowym i pracowniczym,

– aktywność w działalności społecznej,

– zainteresowanie sprawami i problemami zespołu, w którym się pracuje, a także społeczności zawodowej regionu, społeczeństwa,

– wrażliwość na problemy i troski zespołu itd.

– Postawa ta obejmuje czynne uczestnictwo w życiu społeczności:

– e) postawa społecznej otwartości, np.:

– umiejętność sprawiedliwego oceniania, niezależnie od osoby,

– gotowość do przejawiania przyjaznych uczuć w stosunku do innych zespołów pracowniczych czy grup zawodowych, gotowość do niesienia pomocy i współpracy z innymi.

Istota tej postawy sprowadza się do jednakowego traktowania innych ludzi i zespołów, niezależnie od pochodzenia, stanu majątkowego itp., oceniania według wkładu pracy: i) postawa zespołowości, np:

– umiejętność współżycia w zespole pracowniczym,

– lojalność i solidarność,

– umiejętność organizowania i kierowania,

– odpowiedzialność za czyny wobec innych ludzi i własnego zespołu,

– szacunek i tolerancja dla odmiennych przekonań, upodobań i poglądów.

Sensu tej postawy należy dopatrywać się w dbałości o dobre stosunki z tymi, z którymi wypadło nam współpracować, o odpowiednią atmosferę współpracy i współżycia. Postawy interpersonalne i inne omówiliśmy już w poszczególnych podrozdziałach łącząc je z konkretnymi sytuacjami zawodowymi i wynikającymi z nich problemami natury etycznej.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>