Na podstawie wcześniejszych obserwacji sytuacji na rynku pracy województwa podkarpackiego można uznać, że charakteryzuje się on pewnymi szczególnymi cechami, które wyróżniają go spośród terenów otaczających. W odniesieniu do podaży pracy, rynek ten cechuje:
– wysoki udział osób poszukujących pracy, reprezentujących niski poziom kwalifikacji,
– wysoki udział osób długotrwale bezrobotnych,
– wysoki odsetek bezrobotnych pochodzących z terenów wiejskich,
– porównywalnie wysoki udział kobiet wśród bezrobotnych,
– porównywalnie wysoki odsetek młodzieży poszukującej pracy.
W odniesieniu do popytu na pracę jest to niewielka liczba, dość zróżnicowanych przestrzennie i zawodowo ofert pracy, przy czym obserwuje się również na lokalnych rynkach pracy tego województwa pojawianie się dużej ich liczby, dotyczącej obsługi administracyjno-biurowej przedsiębiorstw. Może to świadczyć o przykładaniu wielkiej wagi do sposobu zarządzania firmami i organizacjami, co pozytywnie świadczy o zarządzającej nimi kadrze.
Biorąc pod uwagę wskazane powyżej cechy charakterystyczne dla podkarpackiego rynku pracy oraz przeprowadzone badania, w przyszłych działaniach projektu konieczne wydaje zwrócenie uwagi na następujące kwestie:
– Stosowanie pracy tymczasowej, jako głównego sposobu na zwiększenie aktywności zawodowej osób poszukujących pracy, powinno iść w parze z promowaniem na obszarze województwa tej nietypowej formy zatrudnienia, a także innych elastycznych form zatrudnienia i organizacji pracy. Dotychczasowe bowiem doświadczenia wskazują, że występują dość istotne bariery prawne, związane z ich stosowaniem, które mogą przyczyniać do postrzegania ich, jako zbyt uciążliwych dla poszczególnych pracodawców i nieefektywnych z punktu widzenia prowadzonej przez nich polityki kadrowej.
– Celem tego typu działań powinno być doprowadzenie do postrzegania pracy tymczasowej jako „systemowego” (nie zaś przypadkowego) rozwiązania okre ślonych problemów kadrowych. Należałoby przede wszystkim zwrócić uwagę na – niedostrzeganą przez pracodawców – rolę agencji pracy tymczasowej, jako istotnego pośrednika między pracodawcą (użytkownikiem) a pracobiorcą.
– Konieczne wydaje się propagowanie korzyści pracy czasowej również wśród osób poszukujących pracy. Traktowanie bowiem przez nich tej formy zatrudnienia jako „gorszej” w porównaniu do pracy na pełnym etacie i w pełnym wymiarze czasu pracy nie znajduje odzwierciedlenia w systemie ubezpieczeń społecznych.
Leave a reply