Tylko ok. 16% ankietowanych uczestniczących w ciągu ostatniego roku w różnego typu szkoleniach nie było zadowolonych z procesów kształcenia, czyli nie przygotowały ich one do wykonywania określonego zawodu. Byli to przede wszystkim mężczyźni, mieszkający w miastach liczących do 10 tys. mieszkańców, raczej ludzie młodzi, legitymujący się wykształceniem wyższym. Podkreślali, że ich negatywna ocena szkoleń wynika przede wszystkim z braku zajęć praktycznych, niemożności znalezienia po nim pracy oraz ogólnikowością przekazywanych treści i niskim poziomem merytorycznym osób prowadzących szkolenie.
Można zatem dostrzec, że generalnie ocena jest zróżnicowana w zależności przede wszystkim od treści merytorycznych realizowanego szkolenia oraz udziału w nim zajęć praktycznych. Szczególnie ten ostatni aspekt wydaje się ważny dla organizatorów procesów kształcenia, bowiem niezależnie od wieku, płci i wykształcenia wszystkie osoby poszukujące pracy zawsze podkreślały, że nauka w placówkach systemu edukacyjnego jest przeciążona teorią. Kontynuowanie tego procesu na zajęciach ściśle związanych z przygotowaniem bezrobotnych do wykonywania określonego zawodu wydaje się zatem nieporozumieniem. Ta sama uwaga może dotyczyć przygotowania kadry wykładowców. Powinni to być ludzie o najwyższych kwalifikacjach pedagogicznych, mający olbrzymią wiedzę fachową.
Wprawdzie tylko 12 osób zadeklarowało uzyskanie pracy po ukończeniu szkolenia, ale było to i tak aż 12,8% wszystkich, którzy w badaniu zadeklarowali uczestnictwo w szkoleniach w ciągu ostatniego roku. Podjęcie pracy nie trwało jednak długo, bo tylko (najczęściej) od 1 do 6 miesięcy, co świadczy o krótkookresowym zapotrzebowaniu na uzyskane w trakcie kursów kwalifikacje.
Wszystkie powyższe wnioski wypływają również z analizy wypowiedzi respondentów w sposób bezpośredni dotyczących sposobu poprawy jakości kształcenia na kursach i szkoleniach. Ponad 600 wskazań dotyczyło konieczności uwzględnienia w programach większej liczby godzin zajęć praktycznych, a prawie 500 – wskazywało na niezbędność dostosowania programów do specyfiki poszczególnych stanowisk pracy13. Ponadto nieco ponad 400 deklaracji podkreślało znaczenie umiejętności praktycznej nauki zawodu, którą powinny reprezentować osoby prowadzące szkolenia. Znaczna liczba odpowiedzi nadawała istotną rangę problemowi dostosowania poziomu wiedzy przekazywanej na kursach do poziomu wiedzy uczestników (261 osób) oraz wysuwała postulat zwiększenia udziału wiedzy teoretycznej (ekonomii i prawa) w treściach programowych (125 osób). Świadczy to o znaczącej potrzebie dokonania zmian w systemie kształcenia i dokształcania osób poszukujących pracy, tak by kursy i szkolenia odpowiadały ich zapotrzebowaniu i były zgodne z ich oczekiwaniami. Może to przyczynić się do poprawy aktywności edukacyjnej bezrobotnych w okresie krótkim, a tym samym – pośrednio i w długim – wpłynąć na poprawę sytuacji na rynku pracy.
Leave a reply