Wystąpienia publiczne mogą mieć rozmaity charakter, od pytań i udzielania na nie odpowiedzi, poprzez odczyty, referaty, do wykładów i dyskusji. Niezależnie jednak od formy efekt wystąpienia zależy od kultury myślenia danej jednostki.
Na kulturę myślenia składa się aspekt logiczny, czyli myślenie racjonalne oraz etyczny, czyli myślenie niesprzeczne z podstawowymi normami współżycia społecznego. Tak więc:
– nie powiemy, że myśli kulturalnie ten, kto opiera się na twierdzeniach bez dowodu, na pewnikach, gdy nie jest to konieczne, tzn. wtedy, gdy można przeprowadzić racjonalny dowód ani też ten, kto używa argumentów nieracjonalnych, emocjonalnych lub z racjonalnych przesłanek wyprowadza wniosek w sposób niezgodny z logicznymi zasadami rozumowania (najczęściej mamy tu do czynienia z tzw. przedwczesnymi uogólnieniami),
– nie można jednak zasadnie postawić znaku równości między myśleniem kulturalnym a racjonalnym. Przesłanka racjonalna jest to bowiem taka przesłanka, która jest niesprzeczna z przyjętym założeniem lub posiadanymi informacjami o rzeczywistości. Rozumowanie może być logicznie poprawne, niezależnie od wartości etycznej celu, który między innymi za pomocą owego rozumowania pragniemy osiągnąć1.
Leave a reply