Śmiech ’’zdrowy” to reakcja psychofizjologiczna, świadoma, która jest niezbędna w życiu człowieka. Wspomaga zarówno procesy fizjologiczne naszego organizmu, np. oddychanie, krążenie, jak i procesy świadomościowe związane z integracją i rozwojem osobowości, np. krytycyzm, porównywanie, spostrzeganie, uwaga. Nie pozostaje również bez znaczenia dla kształtowania się przekonań i postaw. Śmiech stanowi istotny element stylu życia jednostki. Są ludzie, których postrzegamy jako wesołych, smutnych ”z natury”, ponuraków, wesołków, żartownisiów, kawalarzy, dowcipnych itp. Ludzi tych charakteryzują określone typy zachowań, które niewątpliwie w jakimś stopniu zależą od ich przyrodzonych predyspozycji, ale w znacznym stopniu są wynikiem warunków, w jakich człowiek się wychowuje – chodzi tu o wzory zachowań, z jakimi się styka, oraz własnego wysiłku polegającego z jednej strony na dostrzeganiu tego, co śmieszne, z drugiej zaś na treningu w zakresie kreowania sytuacji komicznych, humorystycznych lub dowcipnych. Każda reakcja śmiechu jest dowodem głębszego przeżycia psychicznego3. Z reakcją śmiechu kojarzą się nam takie pojęcia, jak komizm czy śmieszność. Oznaczają one czynniki, które wywołują śmiech psychicznie pogłębiony, będący rezultatem uczuć wyższych. Autor zwraca uwagę również na doniosły fakt, jakim jest intelektualne uwarunkowanie przeżycia komizmu. Działa on również jako czynnik dodatkowej informacji. Aby spostrzec pewne formy komizmu, niezbędne jest pewne przygotowanie intelektualne. Odbiór niektórych form komizmu, wymaga po prostu wiedzy, a także zrozumienia sytuacji, przyczyn jakiegoś postępowania, motywów działania, sensu, jaki ktoś nadaje temu działaniu. Rozumienie podtekstów, znaczenia symbolicznego jakiejś wypowiedzi, ukrytej intencji to konieczny warunek przeżycia komizmu.

Konflikt interpersonalny lub społeczny powstaje wtedy, gdy jeden osobnik lub jedna grupa przeszkadza innemu lub innej grupie w aktywnym dążeniu do jakiegoś celu, w dążeniu do realizacji określonego interesu. Tak więc konflikt w tym ujęciu zasadza się na sprzeczności celów interesów społecznych. Oto najczęściej obserwowane przyczyny konfliktów:

Z punktu widzenia funkcjonalnego możliwe jest oparcie pewnych zasad higieny psychicznej na naszej, coraz lepszej, znajomości potrzeb psychicznych człowieka oraz na ocenie środków odpowiednich do ich zaspokojenia. Higiena psychiczna obejmuje całokształt zabiegów, starań zmierzających do utrzymania zdrowia psychicznego lub jego przywrócenia po przebytej chorobie.

Tak określona lista zidentyfikowanych stanowisk pracy, wraz z przypisanymi im wymaganymi kwalifikacjami, stanowi punkt wyjścia do realizacji kolejnych celów projektu. W pierwszej kolejności, na podstawie otrzymanych danych opracowane zostaną standardy kwalifikacji zawodowych dla zidentyfikowanych 10 stanowisk pracy tymczasowej. Ponadto, określona lista wymaganych kwalifikacji na dane stanowisko będzie stanowiła również punkt wyjścia do opracowania indywidualnych ścieżek szkoleniowych dla uczestników projektu. Lista określonych wymogów kwalifikacyjnych na wybrane stanowisko w zderzeniu z rzeczywistymi kwalifikacjami uczestnika projektu – potencjalnej osoby, zatrudnionej na tym stanowisku, wskażą rozmiar i poziom luki kompetencyjnej. Natomiast, realizacja szkoleń w ramach projektu powinna przyczynić się w jak największym stopniu do jej minimalizacji.

Obserwując różnych ludzi widzimy, że niektórzy z nich są spokojni, rzadko się denerwują, inni są żywi, weseli lub skłonni do gniewu i wybuchów. U podstaw tych różnic w zachowaniu leżą różnice temperamentalne.

– Przekonanie, że to przecież moja argumentacja. Podobno niechęć do czyjeś argumentacji polega na tym, że nie wiemy, do czego ona zmierza. Trzeba więc tak umiejętnie zadawać pytania, naprowadzać na naszą tezę aluzjami, analogiami, by wreszcie przekonywany sam doszedł do wniosku, o który nam chodzi:

Rozróżniamy język naturalny i sztuczny. Język naturalny to taki, którego reguły ukształtowały się zwyczajowo w sposób spontaniczny, a dopiero później ktoś podjął się trudu odtworzenia tych reguł. Język sztuczny został skonstruowany dla jakichś celów, w ten sposób, że z góry zaprojektowano reguły tego języka, np. język esperanto. Współczesne języki narodowe mają zazwyczaj charakter mieszany, częściowo naturalny (zasób słów podstawowych ukształtowanych zwyczajowo) i częściowo sztuczny (zasób słów wprowadzonych do języka w sposób umowny).

Poszczególne grupy zawodowe czy poszczególne społeczności regionalne wytwarzają pewne odmiany języka narodowego, najczęściej w taki sposób, że do podstawowego zasobu słów danego języka dołączają słowa i wyrażenia...

Sympatia i antypatia są to uczucia, którymi możemy obdarzyć innych ludzi. Uczucia charakteryzuje trwałość, a więc brak w nich jednoznacznych i bezpośrednich uwarunkowań przez aktualną sytuację, a także niejednorodność treściowa (towarzyszą sobie i funkcjonują równolegle różne uczucia). Pojęcia sympatii i antypatii kojarzą nam się z lubieniem kogoś lub nielu- bieniem. Na ogół dzielimy ludzi na tych, których lubimy, i na tych, których nie lubimy. Ale dlaczego tak się dzieje? Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie. Potrafimy bez trudności wskazać, co jest obiektem naszej sympatii, a co antypatii, ale nie potrafimy podać powodów, dla których kogoś lubimy, a kogoś nie. Obiekt sympatii i antypatii jest obiektem wyodrębnionym przez podmiot z całego zbioru wszechrzeczy i spostrzegany jest jako ktoś, ze względu na kogo podejmowane są pewne działania. Podmiotowość partnera będącego obiektem uczuć sympatii bądź antypatii jest warunkiem i podstawowym elementem tych właśnie uczuć.

W przeprowadzonym badaniu zaproponowane zostały bezrobotnym cztery warianty wyboru odpowiedzi, dotyczących instytucji kierującej na szkolenie. Były to:

W pedagogice i psychologii respektowana jest zasada, która brzmi: ’’człowiek kształtuje się w toku własnej aktywności”. Do tego, na ile ta zasada jest prawdziwa, nie trzeba chyba nikogo przekonywać za pomocą teoretycznych rozważań. Wystarczy przyjrzeć się temu, jak ludzie, my również, w różnych etapach życia uczą się różnych rzeczy. Otóż:

Autorytet jest to społeczne uznanie, prestiż osób, grup i instytucji społecznych oparte na cenionych w danym społeczeństwie wartościach w zależności od konkretnych warunków historycznych i poziomu rozwoju tego społeczeństwa. Autorytet mają osoby i instytucje ciszące się uznaniem w danej dziedzinie.

Co to znaczy, że ekonomista ma określoną postawę np. wobec klienta ze skłonnościami do ekstrawagancji? Oznacza to, że:

– korzyści wynikające z przyjęcia danej oferty (’’strategia marchewki”),

– korzyści emocjonalne i moralne („strategia dumy”),